Udręczona dusza

Udręczona dusza próbowała nadać jej życiu sens
Idąc między ludźmi sama przyglądała się
Zastanawiając: 'dokąd oni tak śpieszą?'
Nikt nie widział jak jej egzystencja się zawiesza
Spacerowala tak w ramionach skulona
Jej rzeczywistość w szarościach pomalowana
Z dnia na dzień bardziej znienawidzana
Tak bardzo w końcu chciala być zauważana

Widziała oczy tępo wpatrzone w przestrzeń
Tak bardzo głośno krzyczała: 'tu jestem!'
Lecz oni tak po prostu ją mijali
Patrzyła na jakichś przyjaciół którzy radośnie się śmiali
Gdy już całkiem straciła nadzieję
Usłyszała za sobą: 'widzę cię'
Gdy odwróciła głowę
Zobaczyła tylko pustą drogę
Więc ruszyła dalej
Znowu usłyszała głos i pomyślała: 'tylko mi się wydaje'


Zrobiła kolejny krok w drodze donikąd
Gdy za trzecim razem usłyszała wiedziała już skąd
Niesamowity głos dochodził
Niczym dziecko uczące się chodzić
Zaczęła zmierzać w jego kierunku i gdy już miała
Upaść
Silne ręce zdążyły ją złapać
Tubalny głos powiedział: 'tak długo jak tu byłaś
Ja zawsze cię dostrzegałem
I od pierwszego razu pokochałem'





Wybaczcie nieobecność. Miałam dostęp tylko do notesu, który cały czas przy sobie noszę. Teraz w końcu mam czas i mogę przepisac wszystkie wiersze  ;)
Hope U Enjoy ^^