Gdyby ktoś kiedyś spotkał
Kogoś niezwykle samotnego
Siedzącego
Na moście i patrzącego
Na rzekę pod sobą
Pewnie by go zaczepił
Spytał się o powód
Jego samotności
Rozproszył rozmową
Próbował rozśmieszyć
Lecz nic takiego w rzeczywistości
Nie będzie miało miejsca
Bo w naszym świecie
Nie ma dobrych Samarytan
Ja jednak czuję się tym Samarytaninem
Bo mam wrażenie
Że tylko ja widzę
Smutek w oczach
Skulenie ramion
Widzę ślady łez
Na chudych policzkach
Chcę pomóc i to robię
Po prostu jestem
Siedzę w ciszy
Podziwiając to, co on podziwia
I już nie jest samotny
Bo ktoś się zainteresował
Nie jest samotny
Bo ktoś z nim jest
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz