Słowa

Słowa żyją

Ranią

Niosą pocieszenie

Wyrażają głębię uczuć

Zabijają

Słowa mają moc

Nawet niewypowiedziane

Tłamszone

Mają wielką moc

O jedno słowo za dużo

I stracisz zaufanie

Które tak trudno zdobyć

O  jedno słowo za dużo

I tracisz wszystko

Uważaj więc co mówisz

Pomyśl kilka razy

Zanim wymówisz wyrazy

Które zranią

Sprawią że kochane osoby Cię zosawią

Byłeś kiedyś Piórkiem.

Byłeś kiedyś tylko piórkiem

Latającym delikatnie na wietrze

Nigdzie się nie spieszącym

Egzystującym

Teraz z wiekiem rośniesz

Rozwijasz się

Latasz

Odpoczywasz

Stajesz się czymś więcej

Stajesz sie blaskiem

Symbolem przeszłości

Symbolem życia

Pocieszenia

Nadziei

Mam cię w sercu i zawsze będę

Nieważnie gdzie ty będziesz

``````````

Tak w gwoli wyjaśnienia zwrot do adresata napisałam małą literą, ponieważ akurat teraz nie mam na myśli nikogo specjalnego. Cholera wiecie o co chodzi xD

Złamany człowiek.

Złamany człowiek

Przeżył tragedię

Nie mógł się podnieść

Złamany człowiek

Stracił już wszystko

Nie mógł się podnieść

Złamany człowiek

Nie widział już sensu

By dalej żyć

W odizolowaniu

Osamotnieniu

Myślał, pogrążał się w rozpaczy

Aż poznał Ją

Twardą

Walczącą

To Ona była tą

Która nauczyła go

Jak się nie poddać

Podniosła gdy upadł

Powiedz mi wszystko.

Powiedz mi wszystko

To czego nie wiem

To co chcę usłyszeć

By znaleźć się w moim

Własnym niebie

Powiedz mi wszystko

To czego wcześniej nie powiedziałeś

Powiedz to co sprawiło

Że wszystko było lepsze

Powiedz mi jak

Wygląda Twój świat

Czy jest kolorowy?

Czy raczej kolorów pozbawiony?

Powiedz co czujesz 

Gdy się znajdujesz 

W swoim własnym raju

Otwórz umysł.

Otwórz umysł

Zobacz to, co ja widzę

Otwórz umysł

Poczuj to, co ja czuję

Dostrzeż szczegóły

Poczuj ciepło słońca 

Doceń kolory

Uśmiechnij się

Czy jesteśmy realni?

Bo ja z pewnością nie

Czy bycie nierealnym 

Jest takie złe?

Dla was jestem nierealna

Wy dla mnie też

Dlaczego więc ja was widzę

A wy mnie nie?

Otwórz umysł

Dostrzeż szczegóły

Pozwolę Ci upaść

Pozwolę Ci upaść

Dosięgnąć dna

Tak jak Ty to zrobiłeś

Sprawiaąc że ja

Jestem pokruszona

Jak kawałki szkła

 

Kto mnie pozbiera

Sklei w spójną całość

Przywróci życie

Przywróci radość?

Nikogo takiego nie widzę

Nikogo takiego nie słyszę

Lecz cierpliwie czekam

Porozbijana na kawałki

Czekam

Aż koś mnie odnajdzie

I ocali

Obserwuję

Obserwuję jak świat dookoła

Jak życie ludzi się woła

Jak czas ucieka

Płynie niczym rzeka

Lecz ja stoję w miejscu

Obserwując

Za nic się nie zmieniając

Swoego przeznaczenia nie znając

Obserwuję szczęście

I miłość

Sama tego nie zaznając

W ciszy konając

W samotności wołając

Twoje imię

Pióro

Pióro stoi w miejscu

Nie chce wędrować po papierze

Pisząc słowa

I mała moja głowa

By to zrozumieć

Ciężko się pióro prowadzi

Gdy się nie wie co powiedzieć

Napisać

Dlatego nic nie piszę

Nie mówię

Po prostu nie daję rady

Jest za ciężko

Doprowadza mnie to do rozpaczy

Mam nadzieję

Że każdy kto to czyta

Kiedyś mi wybaczy

Przeszłość, Teraźniejszość, Przyszłość.

Przeszłość jest Teraźniejszością

Teraźniejszość jest Przyszłością

Przeszłość jest także nią samą

To, co było

Błędy, które się popełniało

Ciągną się latami

Decyzje, które podejmujemy my

Błędy które popełniamy my

Konsekwencje ponosimy my

Codziennie

Nasza Przyszłość 

Jest Teraźniejszością

To, co będzie

Zaczyna się teraz

Działamy już dziś

Na przyszłość uczymy się już dziś

Na szczęście pracujemy już dziś

Dziś zdobywam szczyt

Dziś na niego wchodzę

Jutro z niego zejdę

By dobyć jutro mój cel

Dziś muszę wyruszyć.

Przepraszam za tak długa nieobecność, wena mi ciekła całe galaktyki stąd ;) Ale wracam z nowym nakładem wierszy. Hope You Enjoy ^^