Jak kwiaty cuchnące

     Jak kwiaty cuchnące

na piekielnej łące.

Serca gorące,

owady brzęczące,

tak widzę ludzi,

których zapał

nigdy się nie studzi.

Do siania spustoszenia,

do bałamucenia,

do oszukiwania.

Później o łaskę błagania

Co robimy z dumą,
którą w sobie pielęgnujemy?
co robimy z agresją,
którą z rzadka tłumimy?

co z obojętnością,
z którą przystajemy?
 Na krzywdę innych.
Na krzywdę niewinnych.