Ty

Wyśniłam Cię pewnej nocy

Kiedy moje myśli zaczynały w niewiadome kroczyć

Kiedy byłam jeszcze kimś innym

Młodą dziewczyną w pewnym sensie jeszcze niewinną

Lecz ktoś już mnie zdążył zepsuć niczym zabawkę

I zostawił pokrytą kurzem na półce

Niby żyłam ale tak na prawdę

Miałam do życia daleką  drogę

Trzymałam  się ostrza brzytwy

Widziałam już krew na rękach

Po policzkach płynęły łzy

Nie smutku ale bezsilności

Tak bardzo chcę by ktoś mnie zauważył

Nauczył tego że życie

Nie zawsze jest okrutne

Nie muszę już być bezsilna

Że mogę się szczerze uśmiechać

I mogę kogoś szczerze pokochać

Oddać wszystko co mam

By w zamian

Dostać tyle samo

Pojawiłeś się zupełnym przypadkiem

Kiedy chyba podświadomie tego bardzo chciałam

Wprowadziłeś uśmiech w egzystencję zabawki na półce

Od tylu lat pokrytej kurzem

Samej i osamotnionej

Miłości spragnionej

Dałeś mi wszystko to czego od życia potrzebuję

W końcu tak dużo czuję

I wszystko czego jeszcze nie doświadczyłam

Przy Tobie zaczęłam 

Żyć

 Witajcie,
Znowu powinnam dać Wam jakieś wyjaśnienie mojej nieobecności na tej stronie. Zniżę się do tego - moje życie ostatnio wywrociło się do gory nogami. Nie jest tak, że nie pisałam w ogóle, po prostu wszystkie wiersze lądowały w notesie i tam zostawały.

Chcę jednak byście mogli je przeczytać i poczuć to, co ja. Tak się z Wami komunikuję - to jest mój przekaz. 

Dzięki powstaniu tej strony mogę podzielić się swoimi uczuciami - nieważne, czy wiele osob to czyta. Dla mnie ważne jest to, by tworzyć.

Pozdrawiam wszystkich, którzy są tu i przeżywają razem ze mną.