Książki

Magia czasu

Zatrzymanego

Kurz na książkach który

Tak uwielbiam

Ciemność pomieszczenia

Światło świec

Siedzę pełna oczarowania

Przyglądam się

Historii która w tym pomieszczeniu 

Się nie zmienia

Litery opisują

Wyrażają

Swoją historię

Mają tajemnice

Lecz leżą spokojne

Na półkach 

I czekają

Aż je zgłębimy

Horyzont

Siedzę na ławce

Patrzę na świat

Widzę latawce

Niczym piękna dar

Obserwuję słońce

Przenikające przez liście

Tworzące cienie

I promienie świetliste

Zastanawiam się 

Nad sensem wszytkiego

Tym co mogę zrobić

I tym czego

Nigdy nie będę w stanie

Zlękniona patrzę w 

Przyszłości horyzont

Gdzieś daleko stąd

Jest nasza przyszłość

Płaczące Niebo

Czy zastanawiałeś się kiedyś 

Dlaczego płaczemy?

Dlaczego czasami tego potrzebujemy?

Ja tak

Ilekroć widzę płaczące Niebo

Mam ochotę płakać razem z nim

Ilekroć widzę łzy Nieba

Zastanawiam się 

Czy są to łzy smutku

Czy radości

Dzisiaj jednak widzę 

Smutek na Niebie

Ponurą minę

Jakby Niebo płakało

Tym razem ze smutkiem

Gęste krople spadają na ziemię

Na której siedzę

Czuję jak mnie obmywają

Pozwalają

Wyzbyć się wszystkiego

Smutku całego

I złości

Mam wrażenie

Że zaraz to ja będę wylewać łzy

Tym razem nie smutku

Lecz ulgi

Bo w końcu poczuję się

Uwolniona

Bezsenna noc

Bezsenna noc

Kolejny raz mnie nachodzi

I nie ważne jak 

Bardzo chcę się wyswobodzić

Nie dam rady

Gdy leżę sama w łóżku 

Pośród ciemności pokoju

Ciemności świata

Chcę zapaść w sen w spokoju

Coś jednak mi na to nie pozwala

I ciągle się nie zadowala

Tym że wyniszcza

Męczy i dręczy

Aż nie widzę innego wyjścia

Coś muszę zrobić

Tylko co?

Uciec czy stawić czoło?

Nie znając odpowiedzi 

Rozglądam się wokoło

Co jest złego w tym, że czujemy?

Usłyszałam kiedyś

Że wściekłość nie przystoi

Tak młodej osobie jak ja

Czy to prawda?

Sama nie wiem

Ale wściekłość to emocja 

Jak każda inna

Co więc z tym

Że czujemy jest złego?

Czy chcesz bym

Nie przyznawała się do tego

Co przeżywam wewnątrz?

Tylko na zewnątrz cieszyła 

Oko

Ale ja nie chcę

Przeżywać wszystkiego

W sobie

Chcę pokazać chociaż tobie 

Czytelniku

Że to co czuję

Znaczy że żyję

Jak to jest?

Jak to jest

Być odrzucanym 

Przez wszystkich

Ignorowanym

Wyśmiewanym?

Czy wiesz jak to jest

Doświadczać fałszywości

I złości ludzi

Która potrafi się budzić

Z dnia na dzień?

Czy wiesz jak to jest

Szukać przyjaciela

Gdy ludzi którym ufasz

Jest tak niewielu?

Ja wiem

Bo to przeżywam

Wiem bo tak się czuję

 Nie tylko ja 

Czy i ty tak masz?

 

Tworzę

Poeta najlepsze wiersze pisze

Gdy cierpi

Malarz najpiękniej maluje 

Gdy cierpi

Ja cierpię

Ale nie jestem poetką

Cierpię

Lecz nie jestem malarką

Po prostu tworzę

Czasami sama nie wiem co

Ale kto

Może mi powiedzieć

Czy mam trochę racji?

Nie wiem

Ale może ty czytelniku

Będziesz mógł bez liku

Analizować od nowa

Moje słowa

I zastanawiać się

Czy mają one sens

Lekarstwo

Łzy lecą z oczu

Pragnących uwolnienia

Gdy leżysz w nocy

W poduszkę wtulona

Czujesz ich słony smak

Wtopiona we wspomnienia

Czujesz Jego zapach

Dotyk

Słyszysz słowa

Które codziennie od nowa

Powtarzał ci przez tyle czasu

I niby sama w nocy

Z dala od hałasu

Słysząc swój przyspieszony oddech

Zastanawiasz się 

Czy nie jest on ostatnim

Czy istnieje lekarstwo na tęsknotę?

Nie wiem

Czy są nim łzy wylewane gorzko?

Nie wiem

Wiem jednak że łzy zmniejszają ból

I mimo że w sercu czujesz ul

Brzęczących pszczół

Łzy pomogą

Wiem to

Tak więc popłacz sobie

Potęsknij w nocy

A w dzień pokaż uśmiech

Pokaż że nie jest cię łatwo złamać

I co mam więcej dodać?

Już teraz nie wiem

To ty zdecydujesz co zrobisz

Czy się poddasz

Czy zawalczysz

O szczęście dla siebie

O słońce na niebie

Ale pamiętaj 

Że świat należy do ciebie...