Kochaj.

Miałam w głowie rewolucję odnośnie tego wiersza; nie chciałam go publikować, ponieważ, gdy przeczytałam całość, zorientowałam się, iż utwór bardzo podobnie brzmi do innego wiersza, który niedawno czytałam i bardzo mi się spodobał. Może i Wam się spodoba moja wersja? :)

Kochaj to, jak piszesz.

Pisz okropnie.

Nudno.

Bądź dla siebie surowa,

bo przecież to są Twoje wiersze.

Pisz smutno,

bo przecież musisz się jakoś wyżalić.

Jednak mimo wszystko nie przestawaj.

To jest Twoja dusza.

Może kiedyś będziesz zadowolona

ze swoich dzieł.

Będziesz wzruszona.

Poruszą Cię.

Dogłębnie.

Kochaj to, o czym piszesz.

Pisz o uczuciach,

o łzach,

o miłości, 

zazdrości.

Wyżal się, a papier Cię wysłucha.

Pióro przekarze oczom, a one do ucha

wyszeptają Twoje słowa.

I gdy będziesz gotowa,

poruszą Cię.

Dogłębnie.

Ucieczka.

Lecisz na złamanie karku, nogi nie nadążają.
Pod ciężarem Twoje barki, biedne się uginają.
Patrzysz tylko do przodu, nic po bokach nie widzisz.
Potajemnie szukasz powodu, dla którego ten świat Cię brzydzi.
Od czasu do czasu patrzysz do tyłu, jakby były tam niezamknięte drzwi.
Za plecami słyszysz, wilki wyją. Czy one i świat ten jest prawdziwy?

Boisz się, przecież to normalne uczucie.
Czujesz łzę, chcesz walczyć o swoje życie.
Panika zaczyna zwyciężać, a Tobie brak już sił.
Będziesz tą ścieżką podążać, czy się zatrzymasz by
Wilki Cię dopadły i zostawiły nic?

Gdy nie wiesz co robić, czy poddać się czy nie.
Leżąc na ziemi otwórz proszę oczy, bo gdy nadejdzie dzień
Wilki dadzą na chwilę spokój, odejdą w cień.
Czekając; dając szansę na ucieczkę.
Nie trać czasu i podnieś do góry głowę, każdy z nas kiedyś upada.
Nie trać czasu choć trochę; słyszysz Wilka, który ujada?
Szansa czeka do zachodu słońca, czy dasz radę
Wstać i iść bez końca, by poznać prawdę
O celu swej wędrówki, swoim istnieniu.
Poszukaj swojej drugiej połówki; może znajdziesz ją, gdy dotrzesz do celu.

Koniec?

 Z góry chciałam Was ostrzec (i przeprosić za błędy, jednak chciałam przepisać ten tekst tak jak brzmiał oryginalnie), że ten wiersz nie ma większego sensu, gdy nie przeczytacie tego tekstu:

A co jak on mówił o mnie? Boję się, że będę musiała z niego zrezygnować. Jednak to nie będzie proste. Nigdy nie jest.
Kim jest ta 'taka jedna'? Jeśli to by na prawdę nie miało sensu, czy dałabym radę puścić go wolno?
Chyba będę musiała to zrobić. Jeśli dam mu spokój i pozwolę się sobie odkochać, co pewnie złamie moje serce jeszcze bardziej, albo chociażby odpuścić, czy wtedy by mnie zobaczył?
Jeśli tego nie zrobi to widocznie tak miało być. Jeśli zaś w końcu mnie zauważy, może los się do mnie uśmiechnie.
Albo jak znowu zostanę z niczym, pozbieram się i będę żyć dalej.

A teraz:



Pierdolenie o szopenie
Ciągle ta sama gadka
Na końcu i tak cierpienie
A uczuć nie zetrzesz szmatką
Jednak ciężko wytrzymać spojrzenie
Gdy serce jest jak ptak walczący z klatką

Codziennie zarzekam się że to już koniec
Zaakceptuję samotność w chłodne dni
Jednak czasem w deszczu tonę
W uczuciach towarzyszących mi
Gdy tylko gdzieś cię zobaczę

Od początku potrafiłeś mi pokzać
Jak świat piękny może być
Kiedy łzy zamazały mi obrazy
Ty znów nauczyłeś mnie żyć
Codziennie znów przenoszę głazy
Chociaż powoli brak mi sił

Nic już nie pomaga.

Między młotem, a kowadłem
Stoję zdezorientowana.
Dlaczego dawno już nie upadłam?
Wciąż chcę być kochana.
Bo uczucie samotnści to okropna rzecz,
Przez to wylewam niepotrzebne łzy.
Mówię 'Idź samotność precz!'
Staram się usunąć z głowy te wszystkie obrazy
Mówiące o tym  jak mogłoby być i jak było.
Teraz chyba już się nad sobą użalam.
Nie chcę, by coś się za tym kryło.
Ja po prostu rozpczam.

Nic już nie pomaga.
Nawet pisanie nie przynosi ulgi,
Ani dająca rady mama,
Nawet przyjaciółki.
Jestem masochistką,
Lubię czuć ból.
Ten psychiczny zastępuję fizycznym.
Coraz bardziej spadam w dół,
Na koniec pozostając z niczym.

 Codziennie się uśmiecham
W duszy uierając.
A czas ucieka.
Wspomnienia nawracają.

Z boku.

Stała z boku, niezauważana.
Brązowe oczy, brak uśmiechu.
Ciągle w myślach zagubiona.
Nagle brakło jej oddechu,
Bo zauważyła Jego.
Był od niej o wiele starszy.
Jeszcze nigdy ie poczuła TEGO.
Jej serce stało się lżejsze.
Wysoki, wysportowany,
Blondyn o niebieskich oczach.
Zdecydowany.
Od tamtej pory tkwił ciągle w jej myślach.

Raz w tygodniu tylko go widziała.
Grał w piłkę z chłopakami.
W duchu ciągle wzdychała:
'I tak nic nie będzie między nami.'
Pewnego razu odezwał się do niej.
Krótka rozmowa,
A ona patrzyła na niego zoraz zimniej.
Dawno nie była tak wkurzona.
Zaczęła Go nienawidzić.
A  Jego to cieszyło.
Na samą o Nim myśl policzki jej zaczynały się czerwienić.
To ją dbijało.

Widziała te krótkie, gorące spojrzenia,
Które ją pobudzały.
Nie zdążyła powiedzieć 'Do widzenia.'
Za wczasu anioly ją przywitały.

Walka.

Co jest warte walki? Myślisz, stoisz rozdarty.
Pamiętaj, nie patrz potworom w oczy.
Wierz mi, będą chciały cię osaczyć.
Przecież to twoja kolej, ty rozdajesz karty.
Nie bądź taki niepewny, przecież masz swoją siłę.
Zajrzyj w głąb siebie, napełnij serce odwagą.
Podejdź do życia z rozwagą.
Nie pałaj agresją, nie rzucaj się, tyle razy się biłeś.
Po co się starać, skoro i tak wszystko pójdzie w błoto ?
Całą energię na bzdury marnujesz.
Skup się na tym, co masz.
W końcu uda ci się ołów zamienić w złoto.

Znajdź drogę do wyznaczonych celów.
Może być kręta i mglista.
Przerażenie to istota zawistna.
Nie zmarnuj proszę chwil wielu.
Wiem jak bardzo trudno jest pokonać strach
On paraliżuje,  pozbawia oddechu.
Zmusza serce do pośpiechu.
Lecz jeśli utniesz sobie skrzydła na starcie, nic ci to nie da.
Więc przełknij ślinę kolego.
Zaciśnij zęby.
Zdecyduj się w końkcu którędy
Chcesz iść. Jest źle, i co z tego?
Musisz iść do przodu bo nie masz wyboru.
Życie zazwyczaj jest pozbawione kolorów.

Nie móc dotknąć

Widzieć codziennie

Nie móc dotknąć

To tak jak być we śnie

Biegnąć za kimś i po kroku potknąć

Każdy cal ciała 

W nocy płonie

W sercu utknęła zatruta strzała

Czuję że w smutku tonę

Próbuję złapać oddech

Zmęczona jestem biegiem

Teraz biorę głęboki wdech

I wciąż jedyne co widzę to ciebie

Zastanawiam się co ukoi mój ból

Stojąc nad przepaścią

Patrzę  w dół

Czuję przyciąganie ziemi

Chcę skoczyć 

Lecz to i tak nic nie zmieni

Nie mam już sił walki z wiatrakami toczyć

Czasem chcę się poddać

Lecz do końca nie mogę

Już sama myśl że ktoś mógłby cię odebrać

Przyprawia mnie o trwogę

Dlatego bądź tu przyjacielu

Na jedno mrugnięcie oka

Nie spędzamy ze sobą chwil wielu

Ale ja i tak cię kocham

Jak róża

Nieważne co się będzie między nami działo kochanie

Powiedz mi że nasza miłość będzie trwała dłużej niż rozkwitanie

Najpiękniejszego róży kwiatu

Że będzie rozwijała się pomału 

Codziennie patrzyła na słońce

Przyglądała się pomalowanej w kropki biedronce

Z radością witała kolejny ranek

I ze smutkiem żegnała dzień jakby to był jej kochanek

Powiedz że nasze uczucie 

Nie podda się

Najsilniejszym burzom

Najgorszym mrozom

Nawet wiatr nas nie złamie

Bo mamy do siebie zaufanie

Mówisz że nic wiecznie nie trwa

I nasza siła się kiedyś podda

Jednak tylko kiedy będę czuła twą obecność obok

Spokojnie będę mogła patrzeć na każdy obłok

Pojawiający się na niebie

I będę spoglądać tylko przed siebie

Wsparcie które mi dajesz

Oddaję w uczuciu którym cię darzę

Powiedz że nigdy z nas nie zrezygnujesz

Powiedz że za plecami nic nie knujesz

Że widzę wszystkie twoje twarze

Że nie uciekniesz gdy się okaże

Że życie trudniejsze jest

Niż najpiękniejszej bajki tekst

Sens

Kiedy idziesz przez park

Nad sensem wszystkiego 

Rozmyślasz

Dlaczego kochamy?

Nad powodem 

Oddychania

Kiedy idziesz przez park

Nad sensem wszystkiego

Rozmyślasz

Nad powodem 

Kochania

Dlaczego oddychamy?

Skoro to tylko wymiana tlenu?

Dlaczego oddychamy?

I nie możemy przestać robić tego?

Dlaczego kochamy?

Skoro to tylko przynosi ból?

Dlaczego kochamy?

I nie możemy przestać czuć?

Umrzeć przez 

Uduszenie

Umrzeć przez 

Zakochanie

Co gorsze?

Co lepsze? 

All

I can't breathe without you
I can't live without you
I can't stand this world without you

I want to see you for the last time
And I want you to be mine for the last time
Even if I know that you don't see me
I still live my little dream

I'm in the darkness and I'm alone
Please just show yourself and take me home
I need a warm
Of your arms
I need you to be
Here with me
Please take me home

I can't breathe without you
I can't live without you
I can't stand this world without you

All I ever wanted is you
All I ever needed is you
All I live by is you

Wilk

Idziesz wpatrzony w przestrzeń

Nie zatrzymujesz się

Pod nogi uważnie spoglądasz

Smrodu miasta wąchasz

Nienawidzisz też hałasu

Tego, że nawet spokojnie pomyśleć nie masz czasu

Wyrwany ze spokojnej wioski

Teraz w głowie rozwijasz swoje troski

Izolujesz się od życia w tłumie

Jesteś przecież samotnikiem

Wilkiem

Rozumiesz świat jak nikt inny

Momentami taki niewinny

Świeże spojrzenie na ludzi

Nic innego jak respekt samo w sobie budzi

Teraz jednak Twoje myśli  i problemy Cię przygniatają

Barki gruchotają

Są cholernie ciężkie

Więc wyrzuć je z siebie

Ja Ci pomogę

I nieważne jaką drogę

Będę musiała je dźwigać

Nie pozwolę Ci się uginać

                                                             Nigdy

When sky is falling

When the sky is falling

I see your face darling

You are weak peace

Weakness

You're reflection

My protection

But the sky is falling

I see fire

My body feels burning

It can't be turning

Of

Now someone's waking me up

And from the sky wather drops

Fire is gone

Done

From the moment

I saw you coming

It was like thunder

Now I feel stronger

Unwanted, unneeded

All time I though

That I was like caugh

Unwanted

Unneeded

I though that I'm cosing diseases

And when I'm closer everything freezes

When you get to my life

You should've die

But you're too strong

Thank you to holding me on

When hard days have become

Only you could bring me home

Slowly helped

Me to get a peace that I deserved

But when I'm alone

All things we've  fight about are gone

I'm getting back

To this place of dark

Now you're not with me

So I will just stay here

The Endless Book

People always are complaining

"It's raining"

And they are jelous

More or less carless

Hiding their big sins

They don't see any chance to win

Everyone's trying

Not to let their heart dying

But they don't always can

Hear beatting like a Big Ben

Sometmes we think

That our life is ending

We can't feel anything

We don't see what we're doing

We stop seeing

Anything

So people

Let me show you how deeper

You can look

To see a page of The Endless Book

It's what hope

Looks

My first falling

I've tried to forget 

I've tried to forgive

I've tried to reget

But I can't breathe

My memory is full of us

Me smiling, you talking

It was harder 'couse

It was my first faling

All this fancy storries

That we've made lying

At blanket in the forrest

We watched stars falling

Lauging

Of our stupidity

Creativity 

Childness

Deep inside of my mind

I hide

Things that we could've find

Together

Forever

But you will never be mine

'Couse this is happening in my mind

You're doesn't even real

God, what is your deal?

Ignored

Today you ignored me again
I really don't wanna feel this pain
You made all worries walk away
You made me to see the light of the day
When I'm alone I think of You
And all things We'd talk about
Standing at the shore
I'm seeing more

I want to be all yours
With all my happiness and my tears
I want You to be mine
With all yours anger and crimes

What I have to do today
Is to say Goodbye
But I don't know  how
To do this right now

'Cuz when You're  standing face to face with me
You're looking so dead
Icy eyes
On the many, many ways
How can I say everything to You
When You're so far away from here?

But how to do this right now
When you're standing face to face with me?
You're looking so dead
Icy eyes
On the many, many ways.



Co myślicie? Mały eksperyment... o.o

Jesteśmy cząstką siebie

Po tym jak zgasną
Wszystkie światła
W samotności jesteśmy
Częścią własnego świata
Pieśnią którą sami piszemy
Melodią którą sami nucimy
Mimo iż się nie widzimy
Czujemy
Więcej niż inni
Słyszymy
To, czego nie powinniśmy

Jesteśmy cząstką siebie
Dlatego w samotności
Mimo wszystko
I tak widzę ciebie
Rozświetlasz mój świat
Bym w ciemności mogła widzieć
Ile jest on wart

Nawet gdy jesteś
Gdzieś tam w świecie
Sprawiasz że w każdej chwili
Mogę polecieć
Od tak do Ciebie
Przez długi czas zastanawiałam się
Czy chciałbyś wiedzieć
Ze zamiast spokojnie siedzieć
Cały czas piszę
Te słowa
Skierowane do Ciebie

Jesteśmy cząstką siebie
Dlatego w ciemności
Mimo wszystko
I tak widzę Ciebie
Rozświetlasz mój świat
Teraz już wiem
Ile jest on wart


 Do tego tekstu została sklecona melodia, lecz nie mam jej zapisu. Kiedy w końcu ją ogarnę, te słowa będą częścią mojej pierwszej piosenki. Co o tym myślicie? xD

Siedząc nad rzeką

Nie pozwól mi zasnąć
Czując znów tę pustkę
Przez Ciebie mogę nieoczekiwanie zgasnąć
Pijąc samotnie wódkę

Siedząc nad rzeką
Zapalam kolejnego papierosa
Patrzę jak Czas ucieka
Śmiejąc się w twarz zadziera nosa
Pokazuję mu środkowy palec
Nie boję się skurczybyka
Siedząc samotnie palę dalej

Jednak widzę jaką on ma nade mną władzę
Płynąca woda najlepiej to pokazuje
Cholernie zdaję sobie sprawę
Że nic na to nie poradzę
Patrzę jak woda opalizuje

Słowa przepełnione żalem

Chcesz wiedzieć co mi po głowie chodzi?
Nie bardzo chcę Ci powiedzieć, ale to nie szkodzi.
Mam  dość tego, że na mnie nie patrzysz.
Czy chociaż akceptacją mnie darzysz?
Te słowa przepełnione żalem
Opisują te cholerne uczucia, którymi Cię darzę.

Dopiero teraz pozwoliłeś mi się zbliżyć.
W sumie też musiały się moje rany zabliźnić.
Gdy zobaczyłam ten blask w Twoich oczach
Na chwilę zapomniałam o spowijającym mnie mroku.
Przynosisz nadzieję.
Zapomnienie.
Pozwolisz widzieć światło.
Tylko Tobie się to udało.

Teraz patrzę innym okiem.
Sięgam dalej, hen za mrokiem.
To gwiazdy oświetlają mi drogę.
chcę patrzeć gdzies indziej, ale teraz nie mogę.
Mam ochotę Ci przywalić.
Bo udało Ci się sprawić
Bym nie chciała się od Ciebie oddalić.

Światło

Patrzę jak ucieka Twoje życie
Widzę je całe. Nie wykorzystałeś go należycie.
Leżysz na zimnej ziemi.
Próbujesz przetrwać. Nie uda Ci się, oboje to wiemy.
Wyznaj wszystkie grzechy
Zrób to teraz. Wykorzystaj ostatnie oddechy.
Dokonałeś straszliwych rzeczy.
Nie zlituję się nad Tobą. Mimo, iż widzę jak beczysz.

Widzę Twą duszę, która uciekła z ciała.
Już nie jest przez nic ograniczana.
Spokojna o swój los patrzy wstecz i sądu dokonuje.
Czy od przejścia dalej coś ja powstrzymuje?

Udręczona dusza

Udręczona dusza próbowała nadać jej życiu sens
Idąc między ludźmi sama przyglądała się
Zastanawiając: 'dokąd oni tak śpieszą?'
Nikt nie widział jak jej egzystencja się zawiesza
Spacerowala tak w ramionach skulona
Jej rzeczywistość w szarościach pomalowana
Z dnia na dzień bardziej znienawidzana
Tak bardzo w końcu chciala być zauważana

Widziała oczy tępo wpatrzone w przestrzeń
Tak bardzo głośno krzyczała: 'tu jestem!'
Lecz oni tak po prostu ją mijali
Patrzyła na jakichś przyjaciół którzy radośnie się śmiali
Gdy już całkiem straciła nadzieję
Usłyszała za sobą: 'widzę cię'
Gdy odwróciła głowę
Zobaczyła tylko pustą drogę
Więc ruszyła dalej
Znowu usłyszała głos i pomyślała: 'tylko mi się wydaje'


Zrobiła kolejny krok w drodze donikąd
Gdy za trzecim razem usłyszała wiedziała już skąd
Niesamowity głos dochodził
Niczym dziecko uczące się chodzić
Zaczęła zmierzać w jego kierunku i gdy już miała
Upaść
Silne ręce zdążyły ją złapać
Tubalny głos powiedział: 'tak długo jak tu byłaś
Ja zawsze cię dostrzegałem
I od pierwszego razu pokochałem'





Wybaczcie nieobecność. Miałam dostęp tylko do notesu, który cały czas przy sobie noszę. Teraz w końcu mam czas i mogę przepisac wszystkie wiersze  ;)
Hope U Enjoy ^^

Poprowadź mnie.

Podejdź do mnie

Złap za rękę

Pokaż piękno gwiazd

Pokaż jaki na prawdę jest ten świat

Poprowadź w kierunku słońca

Powiedz że dla nas nigdy nie będzie końca

Widzisz jak teraz się uśmiecham?

To dla Ciebie teraz oddycham

Patrzę ci w ciemne oczy

Widzę w nich bitwę którą toczysz

Nie wiem czy starczy ci siły by mnie poprowadzić

Próbuję iść za tobą

Lecz nie mogę ruszyć nogą

Spoglądam na ziemię

Nie spodziewając się że ugrzęznę

Podnoszę wzrok na ciebie

Widzę w twoich oczach przerażenie

Zaczynasz szarpać moją ręką

Lecz chyba tylko wzmagasz moją udrękę

Czuję jak coś mnie ciągnie

Jestem coraz głębiej

Desperacja pcha cię do niemożliwego

Nawet po tobie nie spodziewałam się tego

Patrzę ci w ciemne oczy

Widzę w nich bitwę którą toczysz

Nie wiem czy starczy ci siły by mnie poprowadzić

Jednak nie dopuszczam do siebie myśli że mógłbyś się oddalić

Powstało trochę na spontanie :) 

Jestem teraz u rodziny i nawet nie myślę o pisaniu, nie mam nawet kiedy o tym myśleć, a notes z wszystkimi wierszami został w internacie -.- 

eh... przepiszę dla Was je kiedy indziej :) 

Jak tam u Was ferie? U mnie spokojnie :) 

Ideały.

Nie ma ideałów

Nie ważne jak bardzo byś się starał

Nie unikniesz problemów

Ktoś ciągle będzie kłamał

W oczy śmiejąc Ci się w twarz

Z pozoru przyjaciel i powiernik

O jego naturze dowiadujesz się teraz

Od tej pory przeciwnik

Modlisz się w duszy by nie wybuchnąć

Krok po kroku idziesz na przód

Czasem chcesz zasnąć

To jednak nie jest powód

Podnieś do góry głowę

Nie pozwól by Cię poniżano

Bo tak na prawdę ani o połowę

Cię nie przewyższają

Bądź sobą 

Pokaż swoją wartość

Cokolwiek zrobisz będę z Tobą

Teraźniejszość i przeszłość

Teraz one się nie liczą

Bo to o przyszłość

Trzeba teraz walczyć

Chwile

Uwielbiam te chwile 

Gdy niczym się nie przejmujemy 

Iskierka w oku to tyle co nic

Ale wtedy widzimy że żyjemy

Z początku sobie nieznani 

Całkiem obcy teraz razem

Nie rozdzielani

W twoich oczach mam bazę

Tylko tam jestem bezpieczna

Może i nasza egzystencja nie jest wieczna

My cieszymy się chwilami

Gdy się rozdzielamy 

Nic nie jest takie samo

Słońce nie świeci już

Tak jasno

Nie czuję się jak 

Ptak

Nie latam Ty też

Wiesz?

Przepraszam za tak długą nieobecność, ale mam tyle nauki, że ledwo wyrabiam, lecz piszę nieustannie w zeszytach, więc zacznę niedługo dla Was przepisywać. Powiem szczerze od jakiegoś czasu nie wszystkie moje wiersze są takie smutne, ponure. Nie wiem, czy to zmiana klimatu, otoczenia, ludzi, ale nie jest już tak jak kiedyś, niemniej dalej piszę, to moja terapia. Wy jesteście moją terapią. 

Kocham Was za to, że czytacie, jesteście w ten sposób częścią mnie :) 

Dziękuję ;)