Pewnego dnia.

Gdy myślałam już że brak nadziei

Gdy bałam się, że serce się nie sklei

A ból nie odejdzie

Wszędzie

Czułam pustkę

Nic

Aż pewnego dnia pojawiłeś się Ty

Jakby znikąd

Z początku myślałam, że to błąd

Zaczynać od nowa

Bo w głowie miałam słowa

Które cały czas serce raniły

I nic innego nie robiły

Teraz jednak coś się zmieniło

Poczucie bezsilności złagodniało

Życie się uśmiechnęło 

Światło w ciemności pojawiło

Teraz znów mam nadzieję

Że mimo iż wiatr w twarz wieje

Dam  radę iść przez zawieję

Bo jest ktoś u boku

Kto dotrzymuje kroku

I nie ważne co się dzieje

Przy nim się nie zachwieję

Przynajmniej mam taką nadzieję

Specjalna dedykacja dla Niesamowitego Uparciucha ;)