Śmierć odbiera wszystko...

Śmierć odbiera wszystko

śmierć jest zawsze blisko

to dziwne uczucie

W sercu strachu kłucie

w jednej chwili jesteś

w następnej Cię nie ma

i masz tylko nadzieję

że zostaną po Tobie chociaż wspomnienia

Czy choć raz tego doświadczyłeś?

Czy kogoś znałeś?

Czy kogoś kochałeś?

a potem tak nagle go straciłeś

Straciłeś także nadzieję

że mimo iż ten świat się chwieje

Ty dalej będziesz miał siłę

by iść pod prąd

I nie wiadomo skąd

Nadzieja powraca

Ktoś nowy

Jest gotowy

By wyciągnąć Cię z dołka

Byś nie udawał kołka

Byś nauczył się walczyć

Ze stratą można nauczyć się żyć

Może być jak siostra uparta

Która nie jest w sumie nic warta

Nie rozstaniesz się z bólem

ale może stać się Twojego życia królem

Ciemność zawsze będzie jak gość

który robi na złość

narzucając się

Musisz zrobić wszystko co się da

By w ciągu dnia

Gdy ciemność jest uśpiona

a jej pomocnicy

przekonują twój umysł

że wszystko gra

Musisz wyrzucić ich za drzwi

serca i umysłu

Z pomocą przyjdą silne ramiona

Jeśli nie silne ramiona

To zrobi to ona

~*~

Przepraszam za tak długą nieobecność na obu blogach, lecz miałam szkołę (ach ta 3 gimnazjum) i wgl wenę dostałam dopiero wtedy, gdy byłam z mamą na cmentarzu... Wiem, ponure, ale naszły mnie twórcze myśli i nie mogłam powstrzymać moich palców od napisania tego tekstu ;)

Mam nadzieję, że się podoba, mimo iż nie komentujecie ;/ Ale na duchu podnosi mnie liczba wyświetleń (prawie 900!!) Co i tak mnie zdziwiło, ponieważ to nie jest fanfic, a wiem, że takie rzeczy lepiej się czyta ^^ No nic nie zanudzam więcej  xD